ارزیابی تغییر شکل دائم آسفالت متخلخل پلیمری

پدیده آب لغزی(hydroplaning)در مناطقی با میزان بارندگی زیاد، باعث کاهش ایمنی در راه­ها گردیده است. ایجاد یک لایه آسفالت متخلخل با فضای خالی بالای حدود ١٨ درصد، می­تواند آب را از روی راه دور و به صورت   زه­کش از جاده خارج نماید، از طرفی وجود این لایه می­تواند عامل کاهش آلودگی صدا گردد. پائین بودن استحکام، پایداری، خصوصیات مکانیکی و بالا بودن میزان تغییر شکل دائمی، از محدودیت­های استفاده از آسفالت متخلخل بشمار می­آید .در این پژوهش تأثیر پلیمرهایsbr , appبر روی تغییر شکل دائم آسفالت متخلخل مورد ارزیابی قرار می­گیرد. گزینش بهترین دانه­بندی برای ایجاد فضای خالی بالای ١٨ درصد  و طرح اختلاط آسفالت با استفاده از روش کانتابرو از کارهای مهم این پژوهش بود . نتایج آزمایش­ها نشان دادند که افزودن پلیمر باعث افزایش وزن مخصوص، افزایش درصد فضای خالی آسفالت و تقویت، استحکام و پایداری آسفالت متخلخل خواهد شد. در زمان آزمایش خزش آشکار گردید که آسفالت متخلخل با قیر اصلاح شده پلیمری، کمترین تغییر شکل اولیه و همچنین تغییر شکل دائم را نسبت به نمونه ساخته شده با قیر خالص داشته است. افزودن پلیمر باعث افزایش مقادیر بازگشت ویسکوالاستیک، افزایش مدول سفتی در تمامی دماها و تنشهای اعمالی و همچنین تغییر شکل خزشی کمتری در آسفالت متخلخل شده است.